De vermoeidheidkliniek

Afgelopen week had ik sinds lange tijd weer een afspraak met de revalidatiearts van de Vermoeidheidkliniek. Het deed me beseffen dat in februari 2025 mijn 2-jarig revalidatietraject alweer voorbij is.

Wat ben ik blij dat ik, toen ik bij mijn vorige endocrinoloog aangaf te willen revalideren omdat ik steeds weer extreem moe was, eigenwijs was. Mijn gevoel zei dat de kliniek die hij aanbood niet goed aansloot bij wat ik zocht. Na een aantal keer op Google gezocht te hebben kwam ik uit bij de Vermoeidheidkliniek. Ze gaven aan ervaring te hebben met mensen met chronische vermoeidheid door onder andere me/cvs, long-covid en een ontregeld autonoom zenuwstelsel. Toen ik ze vertelde dat ik een bijzonder zeldzaam syndroom heb met een ontregeld autonoom zenuwstelsel, was ik direct welkom om samen met hen op zoek te gaan naar manieren om niet alleen de vermoeidheid te verminderen, maar er ook beter op in te kunnen spelen.

Samen met een revalidatiearts, psychosomatisch therapeut en fysiotherapeut heb ik een hoop bereikt en geleerd in korte tijd. Het belangrijkst dat ze mij leerden is dat mensen met een ontregeld autonoom zenuwstelsel (dysautonomie) in tegenstelling tot gezonde mensen meer klachten krijgen bij overbelasting op zowel cognitief, emotioneel als lichamelijk vlak. Dit fenomeen noemen ze post exertional malaise (PEM).

Het vroeg veel van mijn mindset om te leren dat bewegen goed is, maar binnen de grenzen van mijn lijf. Tegelijkertijd verklaarde het waarom ik zo vaak keelpijn en een hogere temperatuur had nadat ik naar de sportschool was geweest voor krachttraining. Of waarom ik mij extreem opgebrand voelde na een korte lesdag en dan erge buikpijn had.

En toevallig was het daar deze week weer, PEM. Ik had het aan zien komen. Het overlijden van opa, veel warme dagen, fietsen en nieuw vrijwilligerswerk waren samen teveel. En hoewel ik al lichte symptomen voelde, was ik dit keer té eigenwijs door niet te luisteren naar de signalen van m'n lijf. Afgelopen zondag kwam de crash. Buikpijn, spierpijn, misselijkheid en hogere temperaturen. Gelukkig weet ik nu waar het vandaan komt en dat geeft al heel veel rust.